امروز نیمۀ سوخته را باز کردم و به سرم زد بعد مدتها یادداشتی اینجا بنویسم. از چه و با چه لحنی را نمی دانم و فقط دوست دارم بنویسم که اینجا هنوز علائم حیاتی داشته باشد.

راستش دلم برای روزهای اوج وبلاگ نویسی تنگ شده. آرزو می کنم اتفاقات و تحولات دنیای تکنولوژی و ارتباطات به سمتی برود که دوباره وبلاگ نویسی به روزهای اوجش برگردد. گرچه آرزویی محال به نظر می رسد اما هیچ چیز بعید نیست و ممکن است دوباره این فضا زنده شود. کاش حداقل بلاگفا که هنوز نفسی می کشد ترتیبی می داد که نوشته های اینجا با تغییراتی در پلت فرم های ارتباطی دیگر منتشر شود و سر و ظاهرش هم از این فضای مرده کمی ارتقاء پیدا می کرد اما از این تیم خسته و عقب مانده از تحولات ارتباطاتی بعیدتر از آرزوی اول به نظر می رسد.

درهر حال امروز آخرین روز تیرماه 99 است و من هنوز اینجا هستم.